پاسخ ایمنی هومورال نسبت به آنتی ژن های واکسن پلی ساکارید پنوموکوکال در بیماران طحال برداری شده

زمینه و هدف : بیماران فاقد طحال در خطر ابتلاء به عفونت باکتری های کپسول دار نظیر استرپتوکوک پنومونی می باشند و تزریق واکسن پلی ساکارید پنوموکوکال (pneumovax 23) توصیه شده است. این مطالعه به منظور تعیین پاسخ ایمنی هومورال نسبت به آنتی ژن های واکسن پلی ساکارید پنوموکوکال در بیماران طحال برداری شده به علت ترومای طحال و یا ابتلاء به بیماری ترومبوسیتوپنی مزمن انجام شد. روش بررسی : این مطالعه مورد شاهدی قبل از عمل طحال برداری روی دو گروه از بیماران شامل 15 بیمار (11 مرد و 4 زن) ناشی از ترومای طحال و 20بیمار (10 مرد و 10 زن) مبتلا به ترومبوسیتوپنی مزمن (itp) که به بیمارستان های ابن سینا و مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) تهران طی اردیبهشت 1386 لغایت مهر 1387 مراجعه نموده بودند؛ انجام شد. 40 فرد سالم مراجعه کننده به مرکز آسم و ایمونولوژی مرکز طبی کودکان که برای پیشگیری از ابتلاء به عفونت های پنوموکوکی توسط واکسن پلی ساکارید پنوموکوکال واکسینه شده بودند؛ به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. به تمامی افراد سه گروه واکسن پلی ساکارید پنوموکوکال تزریق گردید. رقت آنتی بادی های igg و igg2 که به آنتی ژن های واکسن اختصاص داشتند؛ در سرم خون بیماران قبل از واکسیناسیون و 4 هفته بعد از واکسیناسیون با روش الیزا اندازه گیری گردید. از آزمون آماری تی برای مقایسه دو گروه و آزمون رگرسیون برای تعیین همبستگی دو متغیر استفاده شد. یافته ها : بعد از واکسیناسیون، میانگین آنتی بادی igg و یا igg2 تولید شده علیه آنتی ژن های واکسن در گروه بیماران itp به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد و یا گروه تروما بود (p<0.05). در گروه تروما رقت آنتی بادی igg و یا igg2 تولید شده در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت. از 20 بیمار مبتلا به itp مورد مطالعه 9 نفر (45%) پاسخ ایمنی ضعیفی نسبت به آنتی ژن های واکسن نشان دادند. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که 45% از بیماران طحال برداری شده مبتلا به ترومبوسیتوپنی مزمن، نسبت به آنتی ژن های باکتری استرپتوکوک، ضعف ایمنی هومورال دارند.